Category Archives: History
Aryan Invasion Theory (AIT)- Discredited
Gaurang Vaishnav
Namaste. In the 2020 Fall semester, I took an online course- Reconstructing Hindu History- The Commissions with the Hindu University of America. I had to write two papers. I want to share with you my midterm paper on Aryan Invasion Theory. We all know and talk about the hoax of the Aryan Invasion but many times we do not have time or occasion to study it. The course, taught by Dr. Raj Vedam was exceedingly interesting and complex. This paper just scratches the surface but it should be useful in creating more interest in the subject. I owe a debt of gratitude to Prof. vedam for opening doors to a vast field of knowledge with his painstaking research, lucid style of presentation and immense patience answering all our questions, well past the scheduled end of every class.
Dhnayavaad.
Gaurang G. Vaishnav
Part 1 of 4
• Abstract: Aryan Invasion Theory (AIT) or Migration Theory (MT) has been around for a few centuries. Motivated people with their own agenda have a stranglehold on this false narrative and they do not allow alternative proofs and theories to be considered seriously. Here we briefly examine the alternative theories that turn AIT on its head.
• Keywords: Aryan Invasion Theory (AIT), Dravidian, Christian Missionaries
• Introduction – We will see the reasons for the propagation of Aryan Invasion Theory (AIT). We will also see what unbiased researchers have to say about the problems with AIT.
I have depended on the works of Michel Danino, David Frawley, Koenraad Elst, Bansi Pandit, Stephen Knapp and the Hindu Wisdom portal. I have read prior works of all these authors except that of Stephen Knapp. My impression is that while they have a deep love for Hinduism and Bharat, they are not biased toward them in their presentations. They look at the AIT from a researcher’s eyes, one who is seeking truth. They are also fighting a well-entrenched group of researchers who have formed a closed group determined to continue to propagate AIT.
• I intend to present; How Aryan Invasion Theory came about; What the proponents of AIT say; Literature survey; Bias and unwillingness to change opinion in face of new discoveries; Political implications.
Main section – Western archeologists, anthropologists, philologists and historians have postulated the Theory of Aryan Invasion (AIT) and nurtured it with circular arguments. Perhaps, Max Muller is the main culprit. Many of these scholars were Christian Missionaries and their reasoning was influenced by the Christian concept of the beginning of life on earth. Since it was generally believed that the world was created around 4000 BCE, they outright rejected anything that was supposed to have a beginning before 4000 BCE. Max Muller arbitrarily assumed the time interval of development of each Veda at 200 years. Knowing that Buddha lived around 500 BCE and that the Vedas were composed prior to Buddha, Max Muller calculated the date of the arrival of Aryans in India as 500 BCE + 200 years (per time interval) x 5 (time intervals) = 1500 BCE Thus, Vedic astrology that pointed to thousands of years before 4000 BCE was discarded as myth.
The Vedas speak of wars between forces of light and forces of the dark. We know that to be allegorical, pointing to the war between the virtues and evil but these “scholars” took its literal meaning and came up with the theory of Aryans from outside attacking and banishing the Dravidians to the south. However, Current archaeological data have revealed that the Indus Valley culture was not destroyed by any outside invasion, but by natural causes, such as seismic events and floods.1
PART 2 of 4
AIT also talks about Aryan hoards coming on horse and chariots. Since Rig Veda mentions horse and chariot, and AIT assumes that there were no horses in India at that time, AIT tells us that the Aryans brought Veda from outside or wrote Vedas after they settled in Bharat.
David Frawley says that Early investigators based the non-Vedic claim for the Indus Valley culture on the absence of horses and chariots at the sites, such as are prominently mentioned in the Vedas. However, horses have been found, as well as wheeled toys that suggest the use of carts And chariots much as in the Vedas… There is nothing in the Vedas making the horse or the chariot a special possession of the Vedic people. They are rather part of the general culture of the region. We should also note that the chariots are not the vehicles of the nomadic people, nor do they function well in mountain or desert terrain from which the so-called Aryan invasion occurred.2
Dr. Jonathan Mark Kenoyer, in his book, Ancient Cities of the Indus Valley Civilization categorically states that the decline of this ancient civilization was due to natural causes and not because of destruction by invading nomads. He makes a clear rejection of the Aryan invasion theory, which the distinguished British anthropologist, Edmund Leach,(1910-1981) has termed a theory born out of European racism.3
J. F. Jarrige and R. H. Meadow in the August, 1980 issue of Scientific American called “The Antecedents of Civilization in the Indus Valley” mention that recent excavations at Mehrgarh (Pakistan) show that the antecedents of the Indus Valley culture go back earlier than 6,000 B. C. in India. An outside influence did not affect its development. Astronomical references established in the Vedas do indeed concur with the date of Mehrgarh. Therefore, sites such as Mehrgarh reflect the earlier Vedic age of India. Thus, we have a theory of an Aryan invasion which is not remembered by the people of the area that was supposed to have been conquered by the Aryans.4
The AIT was turned into a political tool in order to question the Indian identity of the Indians, and thereby weaken the claims of Indians to own their own country. This political use of the AIT continues till today, especially at the hands of what Hindu nationalists call “the anti-nationalist forces.” Christian “liberation theologians,’ Islamic missionaries, assorted separatists and like minded anti-Hindu or anti-India activists are still highlighting the AIT in order to:
(1) Mobilize the lower caste people against the upper caste people
(2) Mobilize Dravidian-speakers against speakers of Indo European (IE) languages, esp. through the Dravidian Separatist movement started by the Britishers in 1916.
(3) Mobilize the tribals who have been given the new name “aboriginals” (ādivāsi) as part of this strategy against the non-tribals, who are to be treated on a par with the European invaders of America and Australia.
(4) Mobilize Indian politicians towards delegitimizing Sanskrit that “foreign language brought by the Aryan invaders” as India’s culture language and as a school subject in order to further dehinduize India and weaken her cultural unity.
(5) Mobilize the world opinion against the “racist Aryans”, meaning the Hindus, since they are the “Aryan invaders wo imposed the caste system as a kind of Apartheid to preserve the racial purity and dominance”, never mind the fact that the association of “Aryan” with “race” is a strictly European invention unknown to Hindu tradition.5
Professor, Dr. Raj Vedam
PART 3 of 4
“It is important to examine the social and political implications of the Aryan invasion idea:
First, it served to divide India into a northern Aryan and southern Dravidian culture which were made hostile to each other. This kept the Hindus divided and is still a source of social tension. Second, it gave the British an excuse in their conquest of India. They could claim to be doing only what the Aryan ancestors of the Hindus had previously done millennia ago. Third, it served to make Vedic culture later than and possibly derived from Middle Eastern cultures. With the proximity and relationship of the latter with the Bible and Christianity, this kept the Hindu religion as a sidelight to the development of religion and civilization to the West.
Fourth, it allowed the sciences of India to be given a Greek basis, as any Vedic basis was largely disqualified by the primitive nature of the Vedic culture.
This discredited not only the ‘Vedas’ but the genealogies of the ‘Puranas’ and their long list of the kings before the Buddha or Krishna were left without any historical basis.
The ‘Mahabharata’, instead of a civil war in which all the main kings of India participated as it is described, became a local skirmish among petty princes that was later exaggerated by poets. In short, it discredited the most of the Hindu tradition and almost all its ancient literature. It turned its scriptures and sages into fantasies and exaggerations.
This served a social, political and economical purpose of domination, proving the superiority of Western culture and religion. It made the Hindus feel that their culture was not the great thing that their sages and ancestors had said it was. It made Hindus feel ashamed of their culture – that its basis was neither historical nor scientific. It made them feel that the main line of civilization was developed first in the Middle East and then in Europe and that the culture of India was peripheral and secondary to the real development of world culture.
Such a view is not good scholarship or archeology but merely cultural imperialism. The Western Vedic scholars did in the intellectual sphere what the British army did in the political realm – discredit, divide and conquer the Hindus. In short, the compelling reasons for the Aryan invasion theory were neither literary nor archeological but political and religious – that is to say, not scholarship but prejudice.”6
Michel Danino has written extensively highlighting how AIT is prejudiced and not tenable in view of all available evidence.
“The discovery of Mohenjo-Daro and Harappa set off a virtual comedy of errors. At first, archeologists and historians who had accepted the invasion theory concluded that this civilization was “pre-Aryan” and therefore pre-Vedic, since it was clearly more ancient than the supposed arrival of the Aryans in India about 1500 BCE. To make it fit in with the invasion paradigm, they also assumed that its creators must have been Dravidians; then they declared that a few skeletons found at Mohenjo-Daro provided evidence of slaughters committed by the advancing Aryans- “Indra stands accused”, declared the British archeologist Mortimer Wheeler, Indra being , of course, the chief of the “Aryan” gods.
Thus, was born one more myth, that of a blood-socked end to the Dravido-Harappan civilization at the hands of the fierce Aryans! But it was shabby archeology: the U.S. archeologist G. F. Dales proved in 1964 that the owners of the said skeletons had lived at different periods; moreover, neither weapons nor any signs of war were found at the supposed sites of the “mythical massacre”, as he called it: “Despite the extensive excavations at the largest Harappan sites there is not a single bit of evidence that can be brought forth as unconditional proof of an armed conquest and the destruction on the supposed scale of the Aryan invasion.”7
PART 4 of 4
Conclusions:
• As one reads more and more research work of scholars who have questioned the AIT, it becomes clear that the purveyors of AIT are scholars who have an ulterior motive which has religious, political and cultural overtones as well.
A strong lobby of homegrown researchers has to be created to take on the vested interests. Exposing the mischief makers, especially of the Leftist variety is important. Government of the day has to be pressurized to evaluate sitting members of ICHR and weed out the biased “researchers.”
Here is an example of the extent of the reach of the AIT proponents. When I looked up Wikipedia for Michel Danino, this is what I found:
Peter Heehs noted one of his another works:- Sri Aurobindo and Indian Civilization, to lack in linguistic knowledge which was made up by attacks on colonial orientalists and half-informed invocations of nationalist orientalists.[6] Heehs also criticized Danino’s other works for appropriating Sri Aurobindo in his campaign against the Indo-Aryan migrations and for distorting Aurobindo’s speculative views as assertions.[6] Danino selectively cherry-picked quotes from his draft-manuscripts and ignored his published works, which were far nuanced.[6] Others have accused Danino of pursuing a sectarian Hindutva oriented scholarship based on historical negationism.[7][8][9]
More work needs to be done to educate people of Bharat, especially students to the ugly reality of AIT. The government should be pressurized to correct the textbooks by giving equal space to theories that question AIT. More research should be encouraged to establish Outward immigration theory and also counter every false narrative wherever it occurs. This will need a number of astute volunteers with deep sense and study of history. They would act as the front for the researchers who cannot or should not indulge in “street fight” for the fear of being labeled Hindutva propagandist.
There are other aspects that discredit AIT such as Genetics and Astronomy which I have not touched upon here due to space limitation of the term paper.
My final term paper was on How can Hindus succeed in correcting Aryan Invasion Theory and other misrepresented aspects of Hindu History? I will post it here soon.
References:
1. The Hindu Mind: Fundamentals of Hindu Religion and Philosophy for All Ages – By Bansi Pandit B & V Enterprises 1996. page 312-315).
2. God, Sages and Kings Vedic Secrets of Ancient Civilization by David Frawley 1991p. 252
3. Hindu Wisdom.info/aryan_invasion_theory
4. Proof of Vedic Culture’s Global Existence – By Stephen Knapp p. 42
5. Update on the Aryan Invasion Debate by Koenraad Elst Aditya Prakashan, New Delhi, 1999 p.19-22
6. http://www.hinduwisdom.info/aryan_invasion_theory9.htm Hollow Earth Theory and ther Aryan Invasion by Dean De Lucia/Dharmapada Dasa
7. The Invasion That Never Was- By Michel Danino, Vivekananda Kendra Prakasan Trust, Chennai, Second Edition 2011 p. 80
The Hindu University of America has many interesting courses. I urge you to check them out at <https://www.hua.edu/academics/programs/> and take advantage of this opportunity to equip yourself with better tools to protect, preserve and propagate Hindu Dharma.
A Look into Contemporary History: Shilanyaas of Shri Ram Mandir at Ayodhya
August 4, 2020
Gaurang G. Vaishnav
More than a billion Hindus are waiting with unbridled excitement for August 5, 2020, when the Prime minister of Bharat, Shri Narendra Modi will formally perform the Shilanyaas (foundation laying ceremony) of a grand Shri Ram Mandir in Ayodhya at the birthplace of Maryada Purushottam Bhagwan Shri Ram.
Hindus had to wait for 492 years for this momentous day after the original temple was destroyed on the order of the invader Babur, a Moghul king in 1528. To spite the Hindus his commander Mir Banki built a so-called Masjid, Babri Masjid over the ruins of the temple. Hindus never gave up their claim on this sacred place and fought 77 battles between 1528 and 1934. Major battles were fought in 1528, 1530, 1664, 1707, 1855, and 1934. In these 77 battles, 174,105 devotees of Ram gave up their lives.
Vishwa Hindu Parishad (Bharat) took up the challenge to liberate the Ram Janmabhoomi (birthplace) in April 1984. On October 7, 1984, all saints did a Samkap (resolve) to do everything possible within the bounds of the constitution to liberate the birthplace of Shri Rama. In 1985 Vishwa Hindu Parishad created mass awakening throughout the country with its Ekatmata Yaatra program.
Shri L. K. Advani, a senior leader of the Bharatiya Janata Party (BJP) took out a nationwide Ram Rath Yaatra (journey in a motorized vehicle to raise the national conscience about the Ram Janmabhoomi movement) starting in September 1990. The tumultuous response to his Yaatra unnerved the secular forces and the government of the day that were opposed to Hindus getting the holy site back because of their minority appeasement policies. So, Mr. Advani was arrested in Bihar by the government of Lalu Prasad Yadav on October 23, 1990. (Incidentally, Mr. Yadav is serving time in prison for corruption). Rather than calming down the fervor, this ham-handed step aroused Hindus to decisively fight for Shri Ram Janmabhoomi.
On 2nd November 1990, tens of thousands of karsevaks (volunteers) from across the country assembled in Ayodhya demanding that the Janmabhoomi be handed over to Hindus. The government of Mulaymsinh Yadav used barbaric force on the unarmed karsevaks. There were 50,000 or so of them in a narrow street leading to the Babri structure on whom the police rained down bullets for 45 minutes. No one knows how many of them were killed as the police took away dead bodies in trucks and stopped the media from following the vehicles. Estimates run as high as 500. Late Ashok Singhal Ji, then secretary-general of VHP led the karsevaks from the front and was injured in the head.
On December 6, 1992, once again tens of thousands of karsevaks once again assembled in Ayodhya, and this time they brought down the symbol of infamy and shame, the Babri structure.
Wheels of justice grind slowly; all kinds of maneuvers were used by Muslim activists, historians, and religious committees to delay and deny justice to Hindus. The Congress government at the center did not want the Hindus to win so it also used all tools at its disposal, including the questioning of the very existence of Shri Rama, a revered Go- incarnate for Hindus for millennia.
Finally, on November 7, 2019, the Supreme Court of India gave a verdict in favor of the Hindu litigants. It was a moment of great joy, but Hindus observed restrain from celebrating that day in a befitting manner to avoid communal tension with the Muslims. It was not a victory of one religion over the other, it was the restoration of the pride of the whole nation in its heritage.
Now that all that is in the past, Hindus across the world are ready to celebrate the beginning of the construction of Shri Ram Mandir at his birthplace and rightly so, because Bhagwan Shri Ram is coming home after 492 years!
This is the time to recall and give tribute to a great many sadhus and saints, social and political leaders, and tens of thousands of ordinary citizens who have contributed to making this day possible.
This is the day to remember those 174,105 martyrs whose faith in Shri Ram was unshakeable. This is to remember Shri Ram Kumar and Sharad Kumar Kothari from Kolkata, known as Kothari brothers, who at the tender age of 19 and 17 were mercilessly gunned down by Mulayam Singh’s police because they had shown the bravery to fly a saffron flag atop the dome of the Babri structure.
Today, I remember my visit to Shri Ram Janmbhoomi in the summer of 1991, a few months after the killings of the karsevaks by Mulayam Singh’s government but before the Babri structure was pulled down. I remember witnessing Hindu icons and motifs of lotus, sun, Hanumanji, etc. on the pillars of the so-called mosque. I can see in front of my eyes bullet holes in the walls of nearby buildings. I cannot forget the face of a middle-aged, poor-looking man who had lost one eye and part of his nose in the police firing. When I cam back, I wrote an article “Visit to Ayodhya” in VHP of America’s magazine, Hindu Vishwa. In that, I wrote, “It is a foregone conclusion that the temple will be built.” Now after 29 years those words are becoming a reality. How can I describe my joy? No words will be enough.
August 5, 2020, will be written in golden letter in the history of Bharat and Hindus. This is the day when after a long wait of 492 years, construction of a grand Shri Ram Mandir will begin at his birthplace in Ayodhya. On this memorable day, we miss Pujniya Ashok Singhal Ji of VHP and Mahant Avaidyanath Ji, who have left their mortal bodies but are with us in spirits. They made it their life mission to lead the Ram Janmabhoomi movement and overcome all the obstacles. Without their dedication, foresight, and leadership, the Ram Mandir would still have been a distant dream.
The aforementioned Kothari brothers’ sacrifice has not gone in vain. I am so happy that their sister Purnima Kothari has been invited to the Shilanyaas program. I pay tribute to close to 200,000 Hindus who laid down their lives over a course of 400 years for liberating Shri Ram Janmabhoomi.
This is also the time to remember 59 karsevaks, mostly women and children who were burnt alive by Muslim mobs when they set on fire their train coach at Godhra, Gujarat on February 27, 2002.
I recall with joy and pride the efforts of VHP and RSS in Bharat, USA and many other countries to bring Hindus together to end the ignominy of living with the humiliation of their most revered God Incarnate, Shri Ramchandra’s birthplace occupied by an invader’s so-called mosque, of having to witness their Ishwara sitting under a tarpaulin, outside the building, of putting up with anti-Hindu governments’ politics to deny them justice for more than 65 years.
We cannot forget the guidance of brahmleen Swami Dayananda Saraswati Ji and the contribution of Sadhwi Ritambahra Ji in igniting the spark of this movement.
As we close the painful chapter of the foreign subjugation of the Hindu psyche, we are witnessing the beginning of a new chapter of an awakened and resurgent Hindu society. My hearty congratulations not only to all Hindus but also, to those who respect and cherish the culture, heritage, and unity of Bharat.”
Jay Shri Ram!
India Abroad Newspaper Owes an Apology
The Report “Rebel attack leaves eight dead in Indian Kashmir” in India Aboard (January 1, 2918) uses the phrase “Indian Kashmir” in the headline and then goes on to say “Indian-administered Kashmir”. It says, “Kashmir was divided between rivals India and Pakistan at the end of British colonial rule over the subcontinent in 1947.” All these are factually incorrect and should not have a place in a newspaper owned by NRIs and one that claims to represent Indians Abroad. have you heard of American Kansas or USA -administered Texas? Jammu & Kashmir is an integral part of India and one of its 29 states. Kashmir was never divided between India and Pakistan as this report claims. That Pakistan is illegally occupying parts of Kashmir is entirely different matter. Indian Parliament has categorically resolved that the whole of Kashmir including the Pakistan Occupied territory is part of India. India Aboard shouldn’t blindly reproduce reports from foreign Press agencies which are inaccurate and patently mischievous. India Abroad should make its position clear on the status of Jammu & Kashmir as an integral part of India and print a correction. India Abroad owes its readers and all Indians an apology.
Gaurang G. Vaishnav
Edison, NJ, USA
Syrian Crisis Explained (!)
From WhatsApp
If in case it was all too confusing for you, here’s a summary:
President Assad (who is bad) is a nasty guy who got so nasty his people rebelled and the Rebels (who are good) started winning (hurrah!).
But then some of the rebels turned a bit nasty and are now called Islamic State (who are definitely bad!) while some continued to support democracy (who are still good.)
So the Americans (who are good ) started bombing Islamic State (who are bad ) and giving arms to the Syrian Rebels (who are good ) so they could fight Assad (who is still bad) which was good.
There is a breakaway state in the north run by the Kurds who want to fight IS (which is good) but the Turkish authorities think they are bad, so the U.S. says they are bad while secretly thinking they’re good and giving them guns to fight IS (which is good) but that is another matter.
Getting back to Syria.
So President Putin (who is bad because he invaded Crimea and the Ukraine and killed lots of folks, including that nice Russian man in London with polonium poisoned sushi, has decided to back Assad (who is still bad) by attacking IS (who are also bad ) which is sort of a good thing (!?).
But Putin (still bad) thinks the Syrian Rebels (who are good) are also bad, and so he bombs them too, much to the annoyance of the Americans (who are good) who are busy backing and arming the rebels (who are also good).
Now Iran (who used to be bad, but now they have agreed not to build any nuclear weapons with which to bomb Israel are now good) are going to provide ground troops to support Assad (still bad) as are the Russians (bad) who now have ground troops and aircraft in Syria.
So a Coalition of Assad (still bad) Putin (extra bad) and the Iranians (good, but in a bad sort of way) are going to attack IS (who are bad which is good, but also the Syrian Rebels (who are good) which is bad.
Now the British (obviously good, except that silly anti-Semite who leads the Labor Party, Mr. Corbyn in the corduroy jacket, who is bad) and the Americans (also good) cannot attack Assad (still bad) for fear of upsetting Putin (bad) and Iran (good/bad) and now they have to accept that Assad might not be that bad after all compared to IS (super bad — see Paris, November 2015).
So Assad (bad) is now probably good, being better than IS and, because Putin and Iran are also fighting IS, that may now make them good. America (still good) will find it hard to arm a group of rebels being attacked by the Russians for fear of upsetting Mr. Putin (now good) and that nice mad Ayatollah in Iran (also good?) and so they may be forced to say that the Rebels are now bad, or at the very least abandon them to their fate. This will lead most of them to flee to Turkey and on to Europe or join IS (still the only consistently bad).
To Sunni Muslims an attack by Shia Muslims (Assad and Iran) backed by Russians will be seen as something of a Holy War. Therefore, the ranks of IS will now be seen by the Sunnis as the only Jihadis fighting in the Holy War and hence many Muslims will now see IS as good (duh).
Sunni Muslims will also see the lack of action by Britain and America in support of their Sunni rebel brothers as something of a betrayal (might have a point?) and hence we will be seen as bad.
So now we have America (now bad) and Britain (also bad) providing limited support to Sunni Rebels (bad ) many of whom are looking to IS (good/bad ) for support against Assad (now good) who, along with Iran (also good) and Putin (now, straining credulity, good ) are attempting to retake the country Assad used to run before all this started.
Got it?
मैं नहीं भूला- I have not forgotten
I am reproducing an email I received (I have added the pictures.) While I am not in the business of wholesale condemnation of a community, when I look at current day ISIS, Taliban, al Qaeda and similar other outfits and look at the terror unleashed by Turks, Lodis, Mughals, etc. on the Hindus and search for common links for their inhumane, atrocious barbarism, I am compelled to come to conclusion that the common link that binds “rakshasas” of 8th to 17th century with 21st century ones is nothing but Islam.
We have heard the stale argument that no religion teaches violence, that Islam is not to be blamed, these are misguided followers, etc. But the questions that beg answers are, why doesn’t Islam have a self-correcting feature? Why do Muslims by and large keep mum in face of such cruelty? Isn’t keeping silent a tacit approval? There are enough “aayats” in Quran advocating violence and subterfuge, so I am not even going into that.
Point is, should the Hindus live in the utopia of Hindu-Muslim bhai bhai and close their eyes to the reality? Should Hindus look at every Muslim with suspicion? Should those Muslims who don’t agree with ways and means of ISIS, Taliban and the al Qaeda continue to keep quiet?
मैं नहीं भूला
अत्याचार जो मुगलों, चंगेजों, तुर्कों आदि ने हमारे हिंदू पूर्वजो पर किये
————————————————————————-
1- मैं नहीं भूला उस कामपिपासु अलाउद्दिन को, जिससे अपने सतित्तव को बचाने के लिये रानी पद्ममिनी ने 14000 स्त्रियो के साथ जलते हुए अग्निकुंड में कूद गयी थीं।
—————————————————————————
2- मैं नहीं भूला उस जालिम औरंगजेब को, जिसने संभाजी महाराज को इस्लाम स्वीकारने से मना करने पर तडपा तडपा कर मारा था।
—————————————————————————
3- मैं नहीं भूला उस जिहादी टीपु सुल्तान को, जिसने एक एक दिन में लाखो हिंदुओ का नरसंहार किया था।
———————————————————————————
4- मैं नहीं भूला उस जल्लाद शाहजहाँ को, जिसने 14 बर्ष की एक ब्राह्मण बालिका के साथ अपने महल में जबरन बलात्कार किया था।
———————————————————————————
5- मैं नहीं भूला उस बर्बर बाबर को, जिसने मेरे श्री राम प्रभु का मंदिर तोडा और लाखों निर्दोष हिंदुओ का कत्ल किया था।
———————————————————————————
6- मैं नहीं भूला उस शैतान सिकन्दर लोदी को, जिसने नगरकोट के ज्वालामुखि मंदिर की माँ दुर्गा की मूर्ति के टुकडे कर उन्हे कसाइयो को मांस तोलने के लिये दे दिया था।
———————————————————————————-
7- मैं नहीं भूला उस धूर्त ख्वाजा मोइन्निद्दिन चिस्ती को, जिसने संयोगीता को इस्लाम कबूल ना करने पर नग्न कर मुगल सैनिको के सामने फेंक दिया था।
———————————————————————————-
8- मैं नहीं भूला उस निर्दयी बजीर खान को, जिसने गुरूगोविंद सिंह के दोनो मासूम फतेहसिंग और जोरावार को मात्र 7 साल और 5 बर्ष की उम्र में इस्लाम ना मानने पर दीवार में जिन्दा चुनवा दिया था।
———————————————————————————
9- मैं नहीं भूला उस जिहादी बजीर खान को, जिसने बन्दा बैरागी की चमडी को गर्म लोहे की सलाखो से तब तक जलाया जब तक उसकी हड्डियां ना दिखने लगी मगर उस बन्दा वैरागी ने इस्लाम स्वीकार नही किया
———————————————————————————
10- मैं नहीं भूला उस कसाई औरंगजेब को, जिसने पहले संभाजी महाराज की आँखों मे गरम लोहे के सलिए घुसाए, बाद मे उन्हीं गरम सलियों से पुरे शरीर की चमडी उधेडी, फिर भी
संभाजी ने हिंदू धर्म नही छोड़ा था।
———————————————————————————–
11- मैं नहीं भूला उस नापाक अकबर को, जिसने हेमू के 72 वर्षीय स्वाभिमानी बुजुर्ग पिता के इस्लाम कबूल ना करने पर उसके सिर को धड़ से अलग करवा दिया था।
———————————————————————————–
12- मैं नहीं भूला उस वहशी दरिंदे औरंगजेब को, जिसने धर्मवीर भाई मतिदास के इस्लाम कबूल न करने पर बीच चौराहे पर आरे से चिरवा दिया था।
——————————————————————————–
हम हिंदुओ पर हुए अत्याचारो को बताने के लिए शब्द और पन्ने कम हैं….
The Moslem Conquest of India- Extract from Will & Ariel Durant’s book
Those who do not learn from history are bound to repeat it.
This is the secret of the political history of modern India. Weakened by division, it succumbed to invaders; impoverished by invaders, it lost all power of resistance, and took refuge in supernatural consolations; it argued that both mastery and slavery were superficial delusions, and concluded that freedom of the body or the nation was hardly worth defending in so brief a life. The bitter lesson that may be drawn from this tragedy is that eternal vigilance is the price of civilization. A nation must love peace, but keep its powder dry.
This is an extract from: The Moslem Conquest of India, Volume 1, Chapter 16
The Story of Civilization Our oriental Heritage by Will & Ariel Durant:
Hindus should take notice: Renovated Nariman House opens after 6 yrs, with its 26/11 scars intact
Chabad House
When Will Hindus have this sense of history?
“The other option would have been to pull down the structure, but the leaders of the Jewish community were keen on restoring the place for its symbolic importance,”
“On the second floor, too, amidst the freshly-coated walls, the spot where the Rabbi was shot dead by the terrorists, stands untouched.”
“We do not want to whitewash history. We want to keep certain parts the way the terrorists had left it. Our aim is to provide the world a perspective that there is hope and that a candle can light up a dark room,”
Apart from the museum, the Chabad international team is also working on building a memorial in remembrance of all the lives that were lost during the terror attacks across Mumbai.
According to Nick Appelbaum, of Ralph Appelbaum Associates, New York, which is also working on the museum and memorial project alongside the Mahimturas, “The memorial will be the first-of-its-kind in India, wherein the names of every individual who perished in the attacks will be inscribed on it.” The memorial will be built on the terrace.
National song, national anthem and more – V. Sundaram
National song, national anthem and more-I
http://newstodaynet.com/col.php?section=20&catid=33&id=21031
Monday, 18 January, 2010 , 04:54 PM It is now ‘very clear’ that the singing of the National Anthem will be offi cially avoided at all Government of India functions in which our Prime Minister is going to participate. Our Prime Minister had recently gone to Thiruvananthapuram to participate in the inaugural session of the 97th Indian Science Congress. The local organisers had planned and rehearsed the National Anthem for the Science Congress. However, the Government of India officials who had come to review security and other arrangements the previous day, ‘clipped the National Anthem from the order of events’, CITING A DIRECTIVE from the ever-neutral Prime Minister’s Office.
Rabindranath Tagore Bankim Chandra Chaterjee
(1861 – 1941) (1838 – 1894)
It is a matter of National shame and dishonour to know the background for this decision. It seems that such a fateful decision was taken as there were instances when the audience did not pay full respect to the National Anthem by either refusing to stand up or stand in attention when it was played. It was following such reports that it was decided to exclude the National Anthem from the PM’s public functions rather than play it and allowing it to be insulted under officially uncontrollable situations.
P Parameswaran who is the President of Vivekananda Rock Memorial Committee, Kanyakumariand Director of Bharateeya Vichara Kendram, Thiruvananthapuram has given me shocking news to the fact that Shashi Tharoor, Lok Sabha MP from Thiruvananthapuram and Union Minister of State for External Affairs delivered a speech at a public function in the CSI Church premises in Thiruvananthapuram in November 2009 in which he had stated that the singing of Vande Matharam, the Officially approved National Song of India, is purely a matter of personal choice, to be left to the sweet will and pleasure of the person concerned. The same view was also taken by the Union Minister Arjun Singh in 2006. Decided only to be undecided, resolved only to be irresolute, adamant for drift, solid for fluidity only to be politically impotent, such a Prime Minister officially avoided the National Anthem at the Science Congress held in the first week of January 2010 at Thiruvananthapuram. The Union Minister of State Shashi Tharoor officially exhorted the people present at a public function at Thiruvananthapuram to keep in mind the fact that the singing of Vande Mataram — the National Song — is a purely voluntary, optional affair, totally subject to the whims and caprices of individual citizens, rather than a sacred, patriotic and emotionally stirring national duty! We can see from the postures of our Prime Minister towards our National Anthem and of Shashi Tharoor to the singing ofVande Mataram that the UPA government is steeped in self-chosen conceptual confusion on all vital national issues which have been settled once for all by the Founding Fathers of our Constitution.
Dr Rajendra Prasad, while presiding over the Constituent Assembly on 24 January, 1950, made the following statement which was also adopted as the basis for the final decision on the issue: ‘The composition consisting of words and music known as JANA GANA MANA is the National Anthem of India, subject to such alterations as the Government may authorise as occasion arises, and the song VANDE MATARAM, which has played a historic part in the struggle for Indian freedom, shall be honored equally with Jana Gana Mana and SHALL HAVE EQUAL STATUS WITH IT. (Applause) I hope this will satisfy members.’ (Constituent Assembly of India, Vol. XII, 24-1-1950)’
Even before our Prime Minister had officially chosen to ignore the National Anthem at Thiruvananthapuram in January 2010, Shashi Tharoor, MP and Union Minister of State for External Affairs had officially prepared the ground in November 2009 when he told an audience at Thiruvananthapuram that the singing of Vande Mataram — the National Song — is purely optional. P Parameswaran sent a letter to Shashi Tharoor on 17-11-2009. Portions of it are worth quoting in the larger public and national interests: ‘
Respected Shashi Tharoor,Namaskar ‘Mathrubhumi’ the popular Malayalam daily dated 16-11-2009, carried prominently a news item with the title ‘Vande Matharam need not be sung’. It was part of the speech, which you delivered at a gathering in the premises of the CSI church, Palayam, Thiruvananthapuram. You are reported to have stated that singing of Vande Matharam is purely a matter of personal choice, left to the sweet will and pleasure of the person concerned. At first I was literally shocked and could hardly believe that the MP representing this enlightened capital city of Kerala could have made such a statement. I made enquires and got confirmed that it was a verbatim report of the speech you made at the church premises. I am also told that it was a suo motto statement without any provocation or to clarify any point and therefore quiet unwarranted. It has no justification what so ever. Our constitution is very clear on the point that Vande Matharam is our National song having equal status with our National Anthem. Therefore it goes without saying that every citizen is supposed to pay due respect by singing it without any reservation. I understand that of late there have been some negative voices regarding singing Vande Matharam among some communal circles. But that is not a justification for a Congress MP and a Central Minister to come out with a public statement endorsing such sentiments, which lowers the status and dignity of Vande Matharam. On the other hand I sincerely feel that it was your duty to create a congenial atmosphere in favour of Vande Matharam by using your good will and also your authority. You have done just the opposite.
Any student of India‘s freedom movement knows pretty well the historic role played by Vande Matharam. In the year 1905, Lord Curson, the then Viceroy of India, made a declaration partitioning Bengal into West Bengal and East Bengal, basically on communal (Hindu and Muslim )consideration. The entire Bengal rose up against the partition. There was an upsurge of nationalist feeling, which engulfed, not only Bengal, but the whole of India . It was the song Vande Matharam, publicly led by great men like Ravindra Natha Tagore which inspired the people to fight against the colonial dictate. Many of them laid down their lives singing this patriotic song. Ultimately the haughty Viceroy had to eat the humble pie and withdraw the declaration of partition. …’ After freedom and adoption of the Constitution of the Republic of India , which gave equal status to both Janaganamana and Vande Matharam, the demand now is being made from religious obscurantists to give up the great song , which expresses the spirit and soul of Bharat in toto. I am sure, any sign of weakness and any further compromise on this is bound to lead, to further weakening of the national fabric and accentuate dangerous divisive forces. It will be suicidal for India. It is against this historical background, that I make bold to say that your public statement on Vande Matharam is nothing short of denigrating this symbol of nationalism and also questioning the validity of the relevant constitutional provision. As a Central minister, who has taken the oath promising to defend the constitution of the country, it is my firm view that you have acted against the spirit of the constitution and your own solemn oath. …
I WISH AND HOPE THAT YOU WILL MAKE A PUBLIC STATEMENT EXPRESSING YOUR REGRETS FOR THIS UNWARRANTED AND OBJECTIONABLE STATEMENT.’ The Union Minister has not even bothered to send a reply to Parameswaran, one of the senior most and respected Hindu leaders in Kerala today.
Taking note of this attitude of this Union Minister,Parameswaran wrote a letter to the Prime Minister of India on 10 December 2009 inviting his attention to the conduct of Shashi Tharoor. I am quoting below the relevant excerpts from this letter: ’
This is to invite your kind attention to a serious lapse, bordering on the violation of the ministerial oath, taken by Shri. Shasi Tharoor, Hon ble Minister for State, External Affairs, in a public speech organized by the Church of South India, Thiruvananthapuram, Kerala on 15/11/2009. The Hon‘ble Minister made a suo motto statement. ‘… The national song, like the national sport, is optional. Sing it out of respect for the mother land. Do not sing it if you do not want to. No one forces you’ (Times of India). Such a statement is derogatory and denigrating Vande Mataram which has been accorded equal status with ‘Janaganamana’, our National Anthem.” As a post script (PS) his letter to the PM, Parameswaran also added that: ‘It is extremely regrettable, and throws very bad light on the minister, that even though I had written a personal letter (copy enclosed) to him about the matter on 17/11/2009, he has not yet shown the elementary courtesy of even acknowledging the same. A member of Parliament is expected to behave better and be more responsible to public institutions and personalities.’ Shashi Tharoor, the Union Minister cavalierly trampled upon the soul of Bankim Chandra Chatterjee with pseudo-secular enthusiasm at Thiruvananthapuram in November 2009 by saying that the singing of Vande Mataram is purely voluntary and optional.
A month later in January 2010, the ‘Minority First’ Prime Minister Dr Manmohan Singh tortured the soul of Rabindranath Tagore at the Indian Science Congress by officially by-passing the National Anthem. Thus the UPA has outraged the modesty of Bharat Mata.
(To be continued) (The writer is a retired IAS officer) e-mail the writer at vsundaram@newstodaynet.com
National song, national anthem and more-II
http://newstodaynet.com/col.php?section=20&catid=33
Tuesday, 19 January, 2010 , 03:36 PM In these columns yesterday, (Monday, 18-1-2010), I had narrated the shameful story of how the Union Minister of State for External Affairs hashi Tharoor showed his contempt for Bankim Chandra Chatterji’s “heathenish and paganish” National Song ‘Vande Mataram’. Lest Tharoor should shine in solitary splendour, our ‘neutral’ between Neutrals Prime Minister Dr Manmohan Singh outclassed him within 50 days by dropping the singing of National Anthem ‘Jana Gana Mana’ by Rabindranath Tagore at the official function of the Indian Science Congress held in Thiruvananthapuram in the first week of January 2010. This diktat from the PMO runs counter to long-established tradition of Official Protocol regarding the playing of National Anthem at functions attended by the Prime Minister or the President of India.
When the Muslim clerics in India today dismiss the sacred National Song of Vande Mataram with scorn and contempt, we should not forget the fact that their spiritual and cultural progenitor in this sordid drama was Maulana Mohammed Ali Jauhar (1878-1931) who was the most important Muslim leader in the days of the Khillafat Movement immediately after World War I. Maulana Mohammed Ali Jauhar paid his Islamic tribute to Maha-KafirMahatma Gandhi in these immortal words: “However pure Gandhiji’s character may be, he must appear to me from the point of view of religion inferior to any Mussalman, even though he be without character. Yes, according to my religion and creed, I do hold an adulterous and a fallen Mussalman to be better than Mahatma Gandhi”. All this he said in 1921. It has to be borne in mind that Mahatma Gandhi was the President of the Khilafat Movement at that time.
1978 Postage Stamp of Maulana Mohammad Ali Jauhar (The Maulana who ‘loved’ Mahatma Gandhi)
Maulana Mohammed Ali Jauhar who had thus politically stabbed Mahatma Gandhi in the back even in the days of the Khillafat Movement was given the supreme honour of presiding over the Kakinada Session of the Congress in 1923. It was in that Session THAT THE FIRST ISLAMIC BLOW WAS STRUCK AT THE NATIONAL SONG OF INDIA, ‘VANDE MATARAM’ BY THE CONGRESS PRESIDENT MAULANA MOHAMMAD ALI JAUHAR HIMSELF. During those years, (particularly from 1917 to 1922) the reputed singer and patriot Vishnu Digambar Paluskar of Maharashtra used to sway the inaugural session of Congress with his deep and resonant singing of ‘Vande Mataram’ song.However, when Paluskar came on the dais to sing at the Kakinada Session in 1923, he was stopped by the President Maulana Mohammed Ali. The Maulana exclaimed that singing of music was taboo in Islam and as such he would not permit it. The entire Assembly was stunned; everyone, including the top leaders and stalwarts adorning the dais like Mahatma Gandhi, Madan Mohan Malaviya, and others sat dumbstruck, unable to think of a proper reply or retort to the Congress President. Paluskar, however stuck to his post of duty. In a voice filled with righteous indignation he retorted to the Maulana: ‘The Indian National Congress is not the monopoly of any one particular sect nor is this place a mosque, where singing could be prohibited. You have therefore no authority to prevent me from singing VANDE MATARAM. Moreover, if singing in this place is against your particular religion, HOW IS IT YOU COULD TOLERATE MUSIC IN YOUR PRESIDENTIAL PROCESSION?’
This infamous tradition established by Maulana Mohammed Ali Jauhar in 1923 was continued by Pundit Jawaharlal Nehru and his Congress Party and this tradition continues even today. The next stage in the strenuous and tortured story of ‘Vande Mataram’ was reached in 1937 when Congress Party formed the Government in seven Provinces under the Government of India Act of 1935. In keeping with its past tradition, the Congress Party began commencing the Provincial Assembly proceedings with the singing of VANDE MATARAM. The Muslim League, equally true to its separatist Maulana tradition declared war against it. The League Members in the various Provincial Legislative Assemblies raised a storm of protest and staged walk-outs. The Muslim League conducted its session earlier and denounced Congress-ruled States as ‘HINDU STATES’. And the weightiest testimony it adduced was the singing of the VANDE MATARAM in the PROVINCIAL Assemblies!!
The Muslim League condemned the Congress for imposing ‘VANDE MATARAM as the national anthem upon the country’ and termed it as ‘callous, positively anti-Islamic, idolatrous in its inspiration and ideas, and definitely subversive of the growth of genuine nationalism in India’. The MUSLIM LEAGUE further called upon ‘MUSLIM MEMBERS OF VARIOUS LEGISLATURES AND PUBLIC BODIES IN THE COUNTRY NOT TO ASSOCIATE THEMSELVES IN ANY MANNER WITH THIS HIGHLY OBJECTIONABLE SONG’. H V Sheshadri has brilliantly summed up the ideological surrender of the Congress party to the machinations of the Muslim League in 1937: ‘When the Congress Working Committee (CWC) met a few days later, it was haunted by the spectre of the Muslim League’s opposition and formulated ITS POLICY ON ‘MINORITY RIGHTS’. If HINDU-MUSLIM unity “without which the British would not part with power” was to be achieved, the Muslims should not, AT ANY COST(of course only to the Hindus of India!!), be allowed to feel displeased. Their sentiments should never be injured, for whatever reason. Accordingly, the Congress decided to ‘cut out’ those portions of ‘Vande Mataram‘ which were likely to offend the Muslim susceptibilities as indicated in the Muslim League’s resolution. Only the first two stanzas of the song depicting the physical picture of the motherland-were retained and the rest ‘dropped’. INDEED, IT WAS IN THOSE SUBSEQUENT STANZAS THAT THE REAL ESSENCE OF OUR NATIONALISM AND THE SPIRIT OF THE FREEDOM STRUGGLE WERE ENSHRINED.”
I have carefully scrutinized the pro-Islamic and patently anti-Hindu 1937 Congress Working Committee Resolution on ‘Bande Mataram’. I am quoting below the relevant excerpts from that Resolution to prove my point:
“A controversy having recently arisen about the Bande Mataram song, the Working Committee desire to explain the significance of this song. … During the past thirty years, innumerable instances of sacrifices and suffering all over the country have been associated with “Bande Mataram” and men and women have not hesitated to face death even with that cry on their lips. The song and the words thus became symbols of national resistance to British imperialism in Bengal especially and generally in other parts of India. The words “Bande Mataram” became a slogan of power which inspired our people, and a greeting which ever reminds us of our struggle for national freedom.” “Gradually the use of the song spread to other provinces and a certain national significance began to attach to them. The rest of the song was very seldom used and is even now known by few persons. These two stanzas described in tender language the beauty of the motherland and the abundance of her gifts. There was absolutely nothing in them to which objections could be taken from the religious or other point of view. The song was never sung as a challenge to any group or community in India and was never considered as such or offending the sentiments of any community. Indeed the reference in it to thirty crores of Indians makes it clear that it was meant to apply to all the people of India. … The Working Committee feel that past associations, with their long record of suffering for the cause, a well as popular usage, have made the first two stanzas of this song a living and inseparable part of our national movement and as such they must command our affection and respect. There is nothing in these stanzas to which any one can take exception. The other stanzas of this song are little known and hardly ever sung. …” “The Committee recognize the validity of objections raised by Muslim friends to certain parts of the song. While the Committee have taken note of the objection in so far as it has intrinsic value, the Committee wish to point out that the modern evolution of the use of the song as part of national life is of infinitely greater importance than its setting in a historical novel before the national movement had taken shape. …” “But while there can be no question about the place that “Bande Mataram” has come to occupy in the national life, the same cannot be said as to the other songs. …”
Thus the Congress party laid the cultural, religious and ideological foundation for the communal partition of India as early as in 1937, by abjectly surrendering to the black-mailing tactics of the Muslim League in 1937 by tearing apart the ‘Vande Mataram’ Song on communal grounds and dishonouring Bharat Mata with pseudo-secular fervour and passion. This task begun in 1937 was completed by Jinnah, Gandhi and Nehru in 1947. Today the Imam of Jamma Masjid and the other Muslim Clerics are asking the Congress Party to give up even the so called ‘secular portions’ of Vande Mataram as identified by the Congress Party in 1937. I have already referred to the abusive language used by Maulana Mohammed Ali Jauhar against Mahatma Gandhi in 1921. The British Government at that time rightly viewed him as an international Islamic terrorist and jailed him. Such a back-stabbing Muslim fanatic who heaped his Islamic abuse on Mahatma Gandhi was honoured by the Government of India by the issue of a postage stamp on the occasion of his Birth Centenary in 1978. I have presented this postage stamp above.
In Gujarati: Narendra Modi is the only Gujarati Lion after Morarjibhai Desai to raise his head against Delhi Sultanate
This is a very powerful analysis of how and why the anti-Modi media and Congress leaders behave. This is in Gujarati and I plan to translate it into English at a later date. It is posted on a Gujarati web site <www.http://gujarati.ning.com/> by Shirish Dave.
Title of the blog is: Narendra Modi is the only Gujarati Lion after Morarjibhai Desai to raise his head against Delhi S sultanate
નરેન્દ્ર મોદી એટલે મોરારજી પછી દિલ્લીની સલ્તનત સામે થનાર એક માત્ર ગુજરાતી સિંહ
નરેન્દ્ર મોદી એટલે મોરારજી પછી દિલ્લીની સલ્તનત સામે થનાર એક માત્ર ગુજરાતી સિંહ
૨૦૦૧ સુધી નરેન્દ્ર મોદી ગુજરાતની જનતામાં ખાસ જાણીતા ન હતા
નરેન્દ્ર મોદી અમુક દશકાઓ પહેલાં જનતામાં તો શૂન્યની બરાબર જ હતા.
સંજય જોષી, તેમના સીડી પ્રકરણ થકી અને નરેન્દ્ર મોદીને વગોવવાના એક હથીયાર તરીકે અખબારો થકી પ્રસિદ્ધિ પામ્યા.
ગુજરાતના પૂણ્ય તપતાં હશે તેથી બીજેપીના મોવડી મંડળે નરેન્દ્ર મોદીની મુખ્ય મંત્રી તરીકે પસંદગી કરી હશે. નરેન્દ્ર મોદી આયોજનમાં અને વ્યુહરચનામાં નિષ્ણાત હોય તેમ લાગે છે. મુંગા રહેવાનું હોય ત્યાં મુંગા રહે છે અને બોલવાનું હોય ત્યાં બોલે છે.
નરેન્દ્ર મોદી સાવ નીચલા સ્તરના માણસની માનસિકતા પણ જાણે છે અને સર્વોચ્ચસ્થાને બેઠેલા માણસની માનસિકતા પણ જાણે છે. સરકારી નોકરોના કારભારને પણ જાણે છે અને તેમની શૈલીને પણ જાણે છે. નરેન્દ્ર મોદી અનુભવસિદ્ધ પુરુષ છે. તેમની ધારણાઓ ઘડતર વાળી અને સ્પષ્ટ છે.
નહેરુવીયન કોંગ્રેસના નેતાઓનું વલણઃ
નહેરુવિયન સરકારના નેતાઓ એવા હતા કે જ્યારે આગ છેલ્લે મજલે પહોંચે અને આગમાં ફસાયેલા લોકો બુમબરાડા પાડે ત્યારે જ તેમને ખબર પડે કે આગ લાગી છે. તેમને લાગે કે હવે મુંગા રહીશું તો આપણને જ તકલીફ થશે ત્યારે તેઓ કબુલ કરે કે મકાનમાં આગ લાગી છે. મકાન ભસ્મ થઈ જાય પછી તેને ઓલવવાના પ્રયત્નો ચાલુ કરે અને પછી નવી ઇમારત બાંધવાની વાતો કરે. અને આમ કરવામાં પેઢીઓ પસાર થઈ જાય. આના સંખ્યાબંધ ઉદાહરણો છે.
કાશ્મિરના હિન્દુ વિસ્થાપિતોની સમસ્યા આનો શ્રેષ્ઠ દાખલો છે. આવા તો ઘણાજ દાખલાઓ છે. પણ તેની વાતો પછી કરીશું.
નરેન્દ્ર મોદીની વાત જુદી છે.
નરેન્દ્ર મોદી આર્ષ દૃષ્ટા છે. તે આવતી કાલનું નહીં પણ આવતા પરમ દિવસનું પણ જોઇ શકે છે અને તે પ્રમાણે વિચારે છે, તે પ્રમાણે આયોજન કરે છે. કોંગીએ લગાવેલી જુની આગોને ઓલવે પણ છે અને વિકાસ પણ કરે છે.
આ વિકાસ વિષે શંકાઓ કરાય છે અને નકારાય પણ છે. વિકાસ એ એવી વસ્તુ છે જે માટે આંકડાઓની જરુર પડતી નથી. વિકાસના આંકડાઓથી વિકાસ સિદ્ધ પણ થાય અને તેના આંકડાઓને જુદી અને આડીઅવળી રીતે ગોઠવીને નકારાય પણ ખરો.
દાખલા તરીકે જી.ડી.પી. (સામાન્ય ઘરેલુ વપરાશની વસ્તુઓનું ઉત્પાદન)
જો તમે ઉત્પાદક કરતાં ધંધાદારી વધુ હો તો તમે કમાવ ઘણું. તમારો જીડીપી નીચો હોય. તમે ઘર વપરાશની ચીજો ઓછી ઉત્પાદન કરતા હો તો અથવા તો ખેતીમાં ઉત્પાદન ઓછું હોય તો પણ જીડીપી નીચો હોય. મોંઘવારી વધી હોય તો પણ જીડીપી ના આંકડાઓ છે તરે છે. જીડીપીના વધઘટના દરની વાતો તો વધુ છેતરામણી હોય છે. જીડીપી કરતાં જીડીસી (ઘરેલુ ઉત્પાદનની વપરાશ) ના આંકડા કોઈ એક વિસ્તારનું વધુ સાચું પ્રતિબિંબ આપી શકે છે.
કોંગી ભાઈઓ અને તેમના સહાયક બંધુઓમાં, આઈડેન્ટીફીકેશન ક્રાઈસીસ કોમ્પ્લેક્સ હોય છે. એટલે કે આ લોકો સ્વ ઓળખની ઘેલછાના રોગવાળા છે. આ મહાનુભાવો આંકડાઓની ગોઠવણીઓની રમત કરીને નરેન્દ્ર મોદીએ કરેલા ગુજરાતના વિકાસને નકારી પણ દે છે.
આદિ શંકરાચાર્યનો તર્ક ઉપયોગમાં લોઃ
શંકરાચાર્યની એક વાત યાદ કરવા જેવી છે. તે છે પ્રત્યક્ષ પ્રમાણ. જો કે પ્રત્યક્ષ પ્રમાણ વિષે પણ વિતંડાવાદ ઉભો કરી શકાય. પણ પહેલાં સમજી લઈએ કે પ્રત્યક્ષ પ્રમાણ એટલે શું?
અનુભવ એટલે પ્રત્યક્ષ પ્રમાણ.
સાચું શું?
ગીતા અને વેદ કહે તે સાચું.
પણ ધારો કે વેદ અને ગીતામાં ભેદ હોય તો શું?
તો વેદ કહે તે સાચું. પણ ધારોકે વેદ એમ કહે કે અગ્નિ શિતળ છે તો?
જો એમ હોય તો અનુભવ કહે તે સાચું.
અનુભવ પ્રત્યક્ષ પ્રમાણ છે.
યાદ કરો
યાદ કરો એક લાંબો સમય એવો હતો કે ઓછા વોલ્ટેજને કારણે ભાવનગર અમદાવાદ સિવાયના ગામોમાં ટ્યુબ લાઈટો સળગતી ન હતી. દિલ્લી કે જેને નહેરુ આપણા દેશનું મોઢું કહેતા હતા અને તેની પાછળ અઢળક પૈસા ખર્ચાતા હતા અને ખર્ચાય છે અને ખવાય છે જેને લીધે આજની તારીખમાં પણ ત્યાં ઈન્વર્ટરોનો ધંધો પુસ્કળ ફુલ્યો ફાલ્યો છે. ઈન્વર્ટરોનો ધંધો ત્યાં જ ફુલે ફાલે જ્યાં વિજળી અનિયમિત હોય. એટલે કે વારંવાર બંધ થઈ જતી હોય. આવી દિલ્લી કે જે દેશનું મુખારવિન્દ છે તેના કરતાં પણ આપણું ગુજરાત વિજળી શક્તિની બાબતમાં આગળ છે એટલું જ નહીં ગુજરાત પોતાની વધારાની વિજળી બીજા રાજ્યોને આપે છે.
રસ્તા અને નહેરો
રસ્તા અને નહેરોનોની પણ સારી જોગવાઈ છે. આ વાત તમે પડાણામાં જાઓ અને ત્યાં પૂછો.
અક્ષર જ્ઞાન વધ્યું છે અને ડ્રૉપ આઉટ સાવ જ ઘટી ગયો છે તે તમે રાજપીપળાના દૂર સુદૂરના અંતરિયાળ પ્રદેશમાં જાઓ એટલે ખબર પડે.
નરેન્દ્ર મોદીએ કહ્યુ કે દેશની ૧૦૦ રોજગારીમાં ગુજરાતે ૭૨ રોજગારી આપી છે. આ આંકડાને કોઈએ નકાર્યો નથી.
આ તો આંકડાની વાત થઈ. પણ જો તમે બીજા રાજ્યોમાંથી આવતા માણસોના જથ્થાને લક્ષમાં લો તો ખબર પડે કે તેઓ શા માટે આવે છે?
કાં તો તેઓ ચોરી લુંટફાટ કરવા આવે છે કાં તો નોકરી કરવા આવે છે.
શહેરોમાં જે ડુંગરપુરીયા ઘરકામ માટે મળતા હતા તેમાંના ઘણા હવે ફેક્ટરીઓમાં કે બીજી નોકરીઓમાં લાગી ગયા છે.
રબારીભાઈઓ ડ્રાઈવર થઈ ગયા છે એટલે ચોકીદારો મળતા નથી.
વૉચમેનો પણ મળતા નથી.
હવે રબારણો ઘરકામમાં મોં માગ્યા ભાવ લે છે અને સરકારી નોકરો કરતાં વધુ રજાઓ પાળે છે.
દેશી કારીગરોની તંગી છે અને ભૈયાજીઓ તમારાં કલર પૉલીસના કામો બગાડીને અનુભવ મેળવી તૈયાર થઈ જાય છે.
જો કે ગુજરાતના શહેરોમાં પહેલેથી જ પરરાજ્યના લોકો નોકરી કરવા આવતા હતા.
પણ છેલ્લા દશ વર્ષમાં આ પ્રમાણ એટલું વધી ગયું છે કે જો પરરાજ્યો પોતાનો પૂરતો વિકાસ નહીં કરે તો ગુજરતના શહેરોમાં ગુજરાતીઓ લઘુમતીમાં આવી જશે. હાલ ગામડાઓમાં પણ રાજસ્થાની મજુરોનું પ્રમાણ વધી ગયું છે. ગામડાઓમાં દેશી મજુરો મળતા પણ નથી.
કેટલાક વિદ્વાનો ગુજરાતમાં સ્ત્રી-પુરુષના ઘટતા પ્રમાણની વાત કરે છે. યુપી, બિહાર, રાજસ્થાન, કર્નાટક, કેરાલાથી જેઓ ગુજરાતમાં નોકરી કરવા આવે છે તેઓ શરુઆતમાં છડે છડા એટલે કે પોતાની પત્નીને પ્રોષિત ભર્તૃકા બનાવીને આવે છે.
રાજસ્થાન, યુપી, બિહાર અને ઓરીસ્સાથી વધુ લોકો ગુજરાતમાં આવે છે
એટલે તમે યુપી, બિહાર રાજસ્થાન જતી ટ્રેનોમાં વધારો થતો જોતા હશો, હવે આ લોકો પણ ગણત્રીમાં લેવાય તો ખબર પડે કે ગુજરાતમાં સ્ત્રી-પુરુષ વચ્ચેનું વાસ્તવિક પ્રમાણ શું છે.
નરેન્દ્ર મોદીના વિરોધીઓને પણ વિકાસ તો દેખાય જ છે. પણ જે ગુજરાતમાં ૧૯૭૧થી નહેરુવંશીય કોંગ્રેસની બોલબાલા હતી તેને નરેન્દ્ર મોદી શાસને એવો ઝાટકો માર્યો છે કે તેઓ શુદ્ધબુદ્ધિ ખોઈ બેઠા છે. તેમણે જીભને મુક્ત કરી દીધી છે. તેમણે પોતાની જીભનો મગજ સાથેનો સંબંધ તોડી નાખ્યો છે.
તેઓ રેકર્ડ ચલાવ્યા કરેછે કેઃ
મોદી પૈસાદારોને લહાણી કરે છે,
મોદી પ્રજાના પૈસે ઉત્સવો કરે છે,
મોદી પૈસાનો બગાડ કરેછે,
મોદીના રાજમાં મોદી સિવાય કોઈ સુરક્ષિત નથી,
મોદી વાંદરો છે,
મોદી ઉંદર છે,
મોદી રાક્ષસ છે,
મોદી લોહી પીનારો છે,
મોદી ઢોગી છે,
મોદી જુઠ્ઠો છે,
મોદી હિટલર છે,
મોદી ચંગીઝખાન છે,
મોદી દ્રોહી છે,
મોદી કિન્નખોર છે,
મોદી આપખુદ છે,
મોદીથી બધા ભયભીત છે,
મોદી લબાડ છે વિગેરે વિગેરે.
કોઈ પણ નિમ્ન કક્ષાનો કે ઉચ્ચ કક્ષાનો આદમી મોદી વિરુદ્ધ વિવાદાસ્પદ ઉચ્ચારણ કરે એટલે તેને પ્રસિદ્ધિ મળી જ સમજો. પછી ભલે તે કોઇ પણ એક કક્ષાનો અમલદાર હોય, કોઈ પીડિત સ્ત્રી કે પુરુષ હોય તેને અખબારો પ્રસિદ્ધિ આપવા આતુર રહેવાના જ.
મોદીએ કેન્દ્રની ગુજરાત પ્રત્યેની ગેસની નીતિની ટીકા કરી. નરેન્દ્ર મોદીએ સાથે સાથે નહેરુવીયન કોંગ્રેસી સભ્યે પાર્લામેન્ટમાં કરેલા શશિ થરુરની પ્રેમિકા/પત્ની ની સંપત્તિને લગતા ઉચ્ચારણનું પુનઃઉચ્ચારણ કર્યું. તો બધા આજની તારીખ સુધી મૂળ કોંગ્રેસીના ઉચ્ચારણને અળગું રાખી, મોદીને ગાળો આપે છે. કેન્દ્રની ગુજરાત પ્રત્યેની દ્વેષવૃત્તિની બાબતમાં કશું સ્પષ્ટિકરણ આપતા જ નથી. નહેરુવીયન કોંગ્રેસમાં સેન્સ ઓફ હ્યુમર ન હોય તે સમજી શકાય તેમ છે. પણ પ્રમાણભાન વગરની સત્વહીન બદબોઈ એ કોઈ સારી નીતિ તો ન જ કહેવાય.
મોદી વિષે કપોળ કલ્પિત અફવાઓ પણ ફેલાવાય છે
મોદી વિરુદ્ધ અડવાણી, મોદી વિરુદ્ધ અમિત શાહ, મોદી વિરુદ્ધ સંજય, મોદી વિરુદ્ધ જશવંત, મોદી વિરુદ્ધ સુષ્મા. હાલની લેટેસ્ટ અફવા મોદી વિરુદ્ધ નીતિન ગડકરીની છે. એક ટીવી ચેનલે આ વિષે કહ્યુ કે “હવે અમે તમને આ બાબત વિષે મોદીનો ચહેરો ખુલ્લો પાડીશું. … મોદીએ આ કારસ્તાન રામ જેઠમલાણી મારફત કર્યું છે.”
કારણ?
હવે કારણમાં આ ચેનલ રામ જેઠમલાણી કોણ છે તેના સંતાનો કોણ છે અને શું કરે છે, તેની વિગતો આપે છે. આ વિગતો સાથે મોદીને કશી લેવા દેવા નથી. તે જ પ્રમાણે નીતિન ગડકરી ના સંતાનો અને તેઓ શું કરે છે તેની વિગતો આપે છે. આની સાથે પણ મોદીને કશો સંબંધ છે. તે વિગતોનું કશું બંધબેસતું નથી. પછી ચેનલ કહે છે કે સંજય જોષી આરએસએસ ના છે. વૈદ્ય પણ આરએસએસ ના છે. સંજય અને નરેન્દ્ર મોદીને બનતું નથી. નરેન્દ્ર મોદીએ જોષીની કરકીર્દી ને ખતમ કરવા માટે સીડી બનાવેલી (એક અફવા). આમાં કશો મેળ બેસતો નથી. નરેન્દ્ર મોદી અને ગડકરીને ન બનતું હોય તેવું કોઈ તથ્ય બહાર પડ્યું નથી. પણ વૈદ્ય આર એસએસ ના છે. સંજય જોષી આરએસએસના છે. જેઠમલાણી મોદીના વખાણ કરે છે. વૈદ્ય ની વાતને ચગાવવા મોદીને લપેટમાં લીધા. વૈદ્યને મોદી ગમે કે ન ગમે તે વૈદ્યની મુનસફ્ફીની વાત છે. પણ ચેનલે જે વિગતો આપી તેને તો કહેવાતી મોદી-ક્રીડાની ધડ માથા વગરની જ લાગે.
મોદી રોયાઃ
અગાઉ એક ચેનલે લગાતાર વીડીયો ક્લીપ અને ટૉપ અને બોટમ ન્યુઝ લાઈનો નીચે પ્રમાણે કમસે કમ ૪૫ મીનીટ સુધી આપેલી.
મોદી ક્યું રોયે?
મોદીકી આંખોમેં આંસુ..
મોદી રો પડે,..
મોદી ક્યોં રો પડે ..
મોદી કે આંખોમેં આંસુ આ ગયે,..
મોદી ક્યોં રોને લગે?
નીતીશ કે બિહારમેં મોદી રોને લગે ..
મોદી બિહારમેં રો પડે …
પત્થરકા જવાબ ઈંટસે દેને વાલે મોદી રો પડે
મોદી ક્યોં રો પડે?
મોદી બિહારમેં ક્યોં ગયે?
મોદીકો બિહારમેં ક્યું રોના પડા?
નીતીશકે બિહારમેં મોદીકો ક્યોં રોના પડા?
મોદી કે આંખમેં ક્યોં આંસુ આ ગયે?
દેખીયે આજ રાત ૯=૩૦.
આની આજ ન્યુઝ લાઈનો બોટમમાં તો લગાતાર ૪૫ મીનીટ સુધી બતાવ્યા કરી તો ખરી જ, પણ વીડીયો ક્લીપ બતાવે ત્યારે ટૉપમાં પણ આજ લાઈનો બતાવે. વીડીયો ક્લીપમાં મોદી કાં તો ચશ્માની નીચે આંખો સાફ કરતા હોય અથવા ભીની આંખે જોતા હોય છે. મોદી ગાડીમાંથી ઉતરતા હોય, મોદી ચાલતા હોય .. વિગેરે વિગેરે.
પછી ૯=૩૦ વાગે ઉપરની બધી ક્લીપો વીડીયો ક્લીપ સાથે રીપીટ થયા કરી. (મોદીનો ફક્ત એક કે એક મીનીટનો પરિચય આપ્યો. આ પરિચય જોકે પ્રત્યક્ષ રીતે બહુ નકારાત્મક ન હતો પણ મોદી આત્મશ્લાઘા કરે છે તેમ તારણ કાઢી શકાય. જોકે આપણે મોદીને એ વાતોનો ઉલ્લેખ કરતા સાંભળ્યા નથી.) અને ટીવી ચેનલે સમય પૂરો કર્યો. એક મીનીટના પરિચયને મોદીના આંસુ સાથે કોઈ સંબંધ ન હતો અને મેળ પણ બેસતો નહતો. ૪૫ મીનીટકે હોજસે બીગડી, એક બુંદ સે ધો નહીં સકતે.
ગુજરાતના શક્તિશાળી નેતાઓ અને ગુજ્જુ વિદ્વાનો
ગુજરાતના શક્તિશાળી નેતાઓ પ્રત્યે નહેરુવંશીય ચાહકોનું વળગણ વિશિષ્ઠ પ્રકારનું અને કદીક નિર્લજ પ્રકારનું વર્તન રહ્યું છે. તેમને ખબર છે કે જો ગુજરાતી નેતા એક વખત ચીટકી જશે તો આપણી દુકાનો બંધ થઈ જશે.
ગુજ્જુ વિદ્વાનો ખુદ, ગુજ્જુનેતાઓની બુરાઈ કરવામાં પાછા પડ્યા નથી. દુઃખ આ વાતનું છે.
દુઃખદ વાત એ છે કે સરદાર પટેલને બાદ કરતાં ગાંધીજીથી શરુ કરી નરેન્દ્ર મોદી સુધીના બધા જ શક્તિશાળી નેતાઓની બુરાઈ કરવામાં ગુજ્જુઓ ખુદ પાછા પડ્યા નથી.
સામાન્ય આરએસએસનો નેતા “અવાચન” અને ગેરસમજણને હિસાબે ગાંધીજીનો વિરોધ કરે છે. તેમજ પ્રમાણભાન ની પ્રજ્ઞાના અભાવના કારણસર તે મોરારજી દેસાઈનો અને નરેન્દ્ર મોદીનો વિરોધ કરે છે. જેઓ પોતાને પ્રજ્ઞાવાન અને વિશ્લેષક માને છે તેવા મુર્ધન્યોએ છેલ્લા બે નેતાઓની બુરાઈ અને મજાક કરવામાં કચાશ રાખી નથી. ગુજ્જુ અખબારી મૂર્ધન્યો તો આદુ ખાઈને મોદીની પાછળ પડ્યા છે.
આપણે જોઇએ કે કયા કયા ગુજ્જુએ ગુજરાતના સક્ષમ નેતાના ટાંટીયા ખેંચીને હેઠા પાડવાની પ્રયત્નો કરેલ.
જીવરાજ મહેતાનું ગ્રુપઃ
મોરારજી દેસાઈના ટાંટીયા ખેંચવામાં ગુજરાતમાંના નહેરુના ટેકેદારોએ મોટો ભાગ ભજવેલ. જેમાં જીવરાજ મહેતાનું ગ્રુપ આગળ પડતું હતું.
૧૯૬૯માં જ્યારે કોંગ્રેસનું વિભાજન થયું ત્યારે આજ ગ્રુપના નેતાઓ ઈન્દીરાઈ કોંગ્રેસમાં કુદ્યા હતા.
૧૯૬૯માં પ્રજા સમાજવાદી પાર્ટી (પીએસપી)
પીએસપી ગ્રુપમાંથી છબીલદાસ મહેતા અને અમુક નેતાઓએ પાટલી બદલી અને ઇંદીરા કોંગ્રેસમાં કુદ્યા.
૧૯૭૦માં ઈંદીરા ગાંધીના જ્વલંત વિજય પછી પીએસપી ગ્રુપના બાકીના બધા જ નેતાઓ ઇંદીરા કોંગ્રેસમાં કુદી પડ્યા હતા.
હિતેન્દ્ર દેસાઈએ હજુ મોરારજીનો એટલે કે કોંગ્રેસ (સંસ્થા)નો સાથ છોડ્યો ન હતો.
૧૯૬૯માં કોંગ્રેસના વિભાજન પછી થોડા સમયમાં અમદાવાદમાં હિન્દુ-મુસ્લિમ હુલ્લડ થયેલ. તે હુલ્લડ કેવી રીતે થયું એ એક સંશોધનનો વિષય છે. સ્વતંત્રપક્ષ, હિતેન્દ્ર દેસાઈની સરકાર બચાવવા તત્પર હતો. જોકે ભાઈકાકા ગુજરી ગયા હતા એટલે સ્વતંત્ર પાર્ટીમાં પણ ભંગાણ પડી ગયું હતું.
મોટાભાગના નેતાઓ ખાઉધરા ઉંદર
૧૯૭૦માં ઈન્દીરાને લોકસભામાં બહુમતિ મળી એટલે મોટાભાગના નેતાઓ ખાઉધરા ઉંદરની જેમ ઈન્દીરાઈ કોંગ્રેસમાં દોડી ગયા હતા. ૧૯૭૨ની ગુજરાત વિધાનસભાની ચૂંટણીમાં ઈન્દીરાઈ કોંગ્રેસે ૧૬૨ માંથી ૧૪૦ સીટો નો ભવ્ય વિજય મેળવ્યો અને ગુજરાતની પડતી શરુ થઈ.
કોમી રખમાણો થયા. નયી ઈન્દીરાની રોશનીમાં દેશના અને ગુજરાતના ઘણા જ મુર્ધન્યોએ પોતાના મોઢાં કાળા કરેલા.
સૌનો ભ્રમ ભાંગ્યો. નવનિર્માણ થયું. પણ તે દરમ્યાન ઈન્દીરા ગાંધીએ સવર્ણ અને અસવર્ણ વચ્ચે રાજકીય દ્વેષ ઉભો કરી દીધેલો. એટલે ઘણા હકારાત્મક ગુણો જનતા મોરચામાં હોવા છતાં તે ઈન્દીરાઇ કોંગ્રેસને ૧૯૭૫માં કારમી હાર ન આપી શક્યો. ફક્ત પાતળી હાર આપી.
૧૯૭૫ માં ઈન્દીરા ગાંધીએ કટોકટી લાદી. ૧૯૭૬માં જનતા મોરચાની બાબુભાઈ જશભાઈ પટેલની સરકારને ઈન્દીરા ગાંધીએ પક્ષપલ્ટુઓ દ્વારા ઉથલાવી.
૧૯૭૭માં વળી જનતા મોરચાની સરકાર પાછી આવી જે ૧૯૮૦માં ફરીથી તૂટી પડી.
ગુજરાતમાં જ ગુજરાતીઓની કિમત ન રહીઃ
આ સીલસીલો ૧૯૯૫ સુધી તો ચાલ્યો જ ચાલ્યો. કેશુભાઈના પગ ખેંચનારા ગુજરાતીઓ પણ જન્મ્યા જ હતા. શંકરસિંહે તેમને પછાડ્યા અને તેઓ પણ પછડાયા. કેશુભાઈને જનતાએ ફરીથી જીતાડ્યા હતા.
કેશુભાઈ વહીવટમાં નિસ્ફળ
કેશુભાઈ વહીવટીમાં નિસ્ફળ ગયેલ હતા ખાસ કરીને ભૂકંપના રાહત કાર્યોમાં અરાજકતા અને ખાઉકડગીરી હદબહારની વધી ગઈ હતી. ભૂકંપ પીડીતોને મળેલી વસ્તુઓ ખૂલ્લેઆમ વેચાતી હતી. ભૂકંપ પહેલાં પણ ચૂંટણીમાં બીજેપીનો પરાજય થવા માંડ્યો હતો.
અમદાવાદ જેવું અમદાવાદ પણ બીજેપીએ ગુમાવ્યું હતું.
કેશુભાઈ ને અખબાર તંત્રે મજાકનું પાત્ર બનાવી દીધા હતા. ૨૦૦૨ની વિધાનસભાની ચૂટાણીમાં બીજેપીનો પરાજય નિશ્ચિત હતો.
જો કે ગુજરાતમાં જે આફતો આવી અને જે થયું એવું બીજા રાજ્યોમાં થાય એ તો સામાન્ય વાત જ ગણાય છે. પણ આ તો ગુજરાતમાં થયું અને વળી બીજેપીના રાજમાં થયું એટલે તેની ટીકા તો પેટ ભરાઈ જાય એટલી નહીં પણ પેટ ફાટી જાય એટલી બધી ટીકાઓ થવી જ જોઇ એવું નહેરુવંશી પાર્ટીના નેતાઓ અને અ-ગુજ્જુ સમાચાર માધ્યમો માને છે.
આ લોલં લોલમાં ગુજ્જુ મૂર્ધન્યો પણ લાબું વિચાર્યા વગર કૂદી પડે છે.
ઈશ્વરની બુદ્ધિને સુઝ્યું અને તેમણે બીજેપી મોવડી મંડળને સદ્બુદ્ધિ આપી કે જેથી મુખ્ય મંત્રી બદલાયા અને નરેન્દ્ર મોદી રખાયા. નરેન્દ્ર મોદીએ ખાઉકડ અમલદારોને સસ્પેન્ડ કર્યા અને સારો વહીવટ ચલાવ્યો.
યોગાનુયોગ એક વાર નરેન્દ્ર મોદીથી બોલાઇ ગયું કે બીજેપીના રાજકાળમાં ગુજરાતમાં કોમી દંગાઓ બંધ થઈ ગયા છે.
આ વાતથી નહેરુવીયન કોંગ્રેસના નેતાઓના પેટમાં તેલ રેડાયું હશે. અને ૨૦૦૨માં ગોધરા સ્ટેશને ડબ્બો સળગ્યો. આ કાવતરામાં સામેલ સ્થાનિક કોંગી નેતા પાકિસ્તાન ભાગી ગયા છે. વળી એક કોંગી નેતાથી બોલી પણ જવાયું કે મોદીએ “બીજેપીના રાજકાળ માં ગુજરાતમાં કોમી દંગાઓ બંધ થઈ ગયા છે” એવું કહીને કેમ મુસ્લિમોને ઉશ્કેર્યા?
ટૂંકમાં ગુજરાતી નેતાઓને કોઈપણ રીતે વાંકમાં લેવા એ ગુજ્જુ કોંગ્રેસીઓના સંસ્કાર છે.
અખબારી મૂર્ધન્યો પણ ક્યાં પાછળ રહી ગયા છે?
જ્ઞાતિવાદી સમીકરણો બનાવીને, તેને ઉછાળીને તેને લગાતાર પ્રસિદ્ધિઓ આપીને વાગોળીને આ અખબારી મૂર્ધન્યોએ ગુજરાતમાં બીજા રાજ્યો જેવો જ્ઞાતિવાદ ઉભો કરવાની અથાગ કોશિસ કરી છે. જાણે કે ગુજરાતનો નબળો જ્ઞાતિવાદ તેમને કણાની જેમ ખૂંચતો ન હોય?
“પટેલોએ ઘણું સહન કર્યું… હવે સહન કરી શકાય તેમ નથી. હવે અમે પાછા પડીશું નહીં….”
“નરેન્દ્ર મોદીના રાજમાં હવે બ્રાહ્મણ વાણીયા કેબીનેટ પ્રધાન બનશે નહીં..”,
“સરકારી નોકરો હવે મોદીશાહી થી તંગ આવી ગયા છે.. તેઓ મોદીને પોતાનું બળ બતાવી દેશે..”,
“માલધારીઓ હવે અન્યાય સહન કરશે નહીં..”
“નરેન્દ્ર મોદીએ બ્રહ્મતેજ જોયું નથી..”
હા જી … આ બધી જ્ઞાતિઓ જ છે. જ્ઞાતિવાદને ઉત્તેજન આપવું એટલે દેશને વધુને વધુને ખાડે નાખવો એ જ અર્થ થાય. અખબારોએ તો ખાસ સમજવું જોઇએ. સૌએ એક માણસ તરીકે કાયદાનું પાલન કરવાનું છે. જો કાયદો અન્યાય કારી હોય તો તે કેવો હોવો જોઇએ તેની વાત કરો. પણ એક જ્ઞાતિ તરીકે ભેદભાવ ઉભો ન કરો.
રાજસ્થાનમાંના જ્ઞાતિવાદી દંગાઓ
રાજસ્થાન માં ગઈ ચૂંટણીમાં જ્ઞાતિવાદી દંગાઓ અને પ્રદર્શનો થયા હતા. આ ગુજ્જર, નીનામા, બકેરવાલ વિગેરેના જાતિવાદી આંદોલનો ચલાવીને નહેરુવીયન કોંગ્રેસે રાજસ્થાન કબજે કરેલ.
તેવીજ રીતે ગઈ લોકસભાની ચૂંટણીમાં કેશુભાઈએ જ્ઞાતિવાદી સુર ચલાવી બીજેપીને સૌરાષ્ટ્ર અને કચ્છમાં મોટો ઘાટો કરેલ.
નહેરુવીયન કોંગ્રેસ અને તેના જેવી સંસ્કૃતિવાળા સમજે છે કે નરેન્દ્ર મોદીની આગેકૂચ રોકવી હોય અને તેના મતોને વિખેરી નાખીને પોતે લાભ લેવો હોય તો જ્ઞાતિ, ધર્મ અને પ્રદેશવાદ ઉભો કરવો જ પડશે.
એક બાજુ મોદીના વિકાસને નકારો અને બીજીબાજુ જ્ઞાતિ, ધર્મ અને પ્રદેશવાદના આધાર ઉપર જનતાને બહેકાવો.
તમે તાજેતરના અખબારો ઉપર નજર કરશો તો એક વાત ઉડીને આંખે વળગશે કે એક અગ્રગણ્ય અખબાર દિવ્યભાસ્કર જ્ઞાતિવાદ ના આધારે મત પડવાના હોય તે રીતે ઉમેદવારોના ભાવીનું વિશ્લેષણ રોજ રોજ આપ્યા કરે છે.
સફેદ જુઠ
આમ તો અખબારો દાવો કરે છે કે અમે પેઈડ સમાચારો છાપતા નથી.
પેઈડ સમાચારો એટલે કે પૈસા લઈને સમાચારો છાપવા. અને તે માટે એક જાહેરાત પણ લખે છે કે જો કોઈ પૈસા લઈને સમાચાર છાપી આપવાની વાત કરતો હોય તો ફલાણા ફલાણા નંબર ઉપર ફોન કરવો. પણ આતો કહેતા ભી દિવાના અને સુનતા ભી દિવાના જેવી વાત છે. તમે સમાચારની હેડલાઈન જુઓ. તમને સમાચારની હેડલાઈન ઉપરથી અને તેમાં ગોઠવેલા વાક્ય પ્રયોગ ઉપરથી જ ખ્યાલ આવી જશે કે પૈસા કોણે આપ્યા હશે, કોણે લીધા હશે અને કયા લેવલ ઉપર પૈસાની લેવડ દેવડ થઈ હશે.
થોડી અખબારી હેડ લાઈનોઃ
“આ વખતની ગુજરાતની ચૂંટણી લાયકાત અને લોકપ્રિયતાની વચ્ચેની છે.”
કોની લાયકાત?
કોની લોકપ્રિયતા?
શું જે લાયકાત વાળો છે તે લોકપ્રિય નથી?
શું જે લોકપ્રિય છે તે લાયકાત વાળો નથી?
સમાચાર પત્રમાં આ વિષે કશો ફોડ પાડવામાં આવશે નહીં. મોદીને જો લાયકાત વાળો સમજો તો તે લોકપ્રિય નથી એમ સમજવું પડશે તેવો સંદેશ છે. અથવા જો તે લોકપ્રિય છે તો તે લાયકાત વગરનો છે તેવો સંદેશ છે.
“સોણીયા ગાંધીએ બીજેપીને સાણસે ભીડાવ્યું”
“સાણસે ભીડાવ્યું” એ શબ્દ પ્રયોગ સોનીયા ગાંધીની ચાપલુસી જેવો જ લાગે છે. કારણ કે સાણસે ભીડાવવું એટલે “છટકી ન શકાય તેવો મોતનો સકંજો” એવો જ થાય છે. પણ તમે જો સોનીયા ગાંધીના ઉચ્ચારણોની વિગતમાં જશો તો સોનીયા ગાંધીએ પોતાનું “મોઢું ખાલી કરવા” સિવાય કશું નથી”.
તેનાથી ઉલ્ટુ નરેન્દ્ર મોદી જે જવાબ આપે છે તે માહિતિપ્રદ છે.
કેન્દ્ર સરકાર ગુજરાતમાંથી ટોલ ટેક્ષ ઉઘરાવે છે પણ ગુજરાતના રસ્તાઓના વિકાસ માટે કશું પણ આપતી નથી. કેન્દ્ર કહે છે કે ગુજરાતમાં રસ્તાઓ વિકસિત છે. જ્યારે હેલીકોપ્ટરમાં બેસીને રસ્તા જોનારી સોનીયા ગાંધી કહે છે કે ગુજરાતના રસ્તાઓ ની હાલત સારી નથી. નરેન્દ્ર મોદી આવો જવાબ આપે છે. આ જવાબ એવો છે કે સોનીયા ગાંધી જ સાણસામાં આવે છે. પણ જે સમાચાર પત્ર પોતાને “અન પેઈડ” સમાચારો છાપનારું જણાવે છે તે નરેન્દ્ર મોદીનો આ સોનીયા ગાંધીને સાણસામાં લેતો જવાબ છાપતું જ નથી. એટલે કાંતો આ સમાચાર પત્ર બેવકુફ છે અથવા તો ઠગ છે. આ સિવાય ત્રીજો કોઈ વિકલ્પ નથી.
સમાચાર પત્રો, સોનીયા ગાંધીના ઉચ્ચારણોને એટલેકે નહેરુવીયન કોંગી નેતાઓના ઉચ્ચારણોને ગ્લોરીફાય કરે છે. “અહો રુપં અહો ધ્વનિ” ના શિયાળની જેમ સમાચાર પત્રો, મુખ્ય પાનાઓ ઉપર મુખ્ય જગ્યાઓ ઉપર મોટા અક્ષરો સાથે સોનીયાને ચમકાવવાની પ્રણાલી પાડે છે.
સોનીયા ગાંધી ભલે કોઈ જવાબદારી વાળો પ્રજાકીય હોદ્દો ન ધરાવતા હોય, અને નરેન્દ્ર મોદી ભલે ગુજરાતના મુખ્ય પ્રધાન હોય, પણ તે બીજેપીના છે, ગુજરાતી છે અને વળી નહેરુવીયન કોંગ્રેસની સામે પડેલા છે એટલે તેમણે આપેલા જવાબો ન છાપો તો પણ ચાલે. જો કદાચ આત્મા નો ડંખ વધુ જોર કરતો હોય તો નરેન્દ્ર મોદીની વાતને ક્યાંક નાની કટારમાં અર્ધી પડધી નાના અક્ષરોમાં છાપો.
આમ તો આ સમચાર પત્રો, નરેન્દ્ર મોદીના વિજયને સાવ નકારી કાઢતા નથી. તો એનો અર્થ એવો થયો કે તેઓ એટલું તો સમજે જ છે કે બીજેપીને ઠીક ઠીક બેઠકો મળવાની તો છે જ. તો પછી તેઓ જનતાની વાસ્તવિક લાગણીઓને પ્રતિબિંબિત કરવામાં કેમ ઉણા ઉતરે છે?
અરે ભાઈ, આ ગુજરાતી ભાઈ, નરેન્દ્ર ભાઈ ને તો ઉગતો જ ડામી દો. તે આપણી દુકાન બંધ કરી દેશે. આપણે તો નહેરુવીયન કોંગ્રેસ જ સારી. લુંટો અને લુંટવા દો. ગુજ્જુ નેતાઓને તો ઉગતા જ દાબી દો. દિલ્લીકી સરકારકે સામને સર ઉઠાકે, ઉંચી આવાજસે બોલતા હૈ? તો ઉસકો હર હાલતમેં ખતમ કરો.
કોંગી નીતિઃ અભિમન્યુ રુપી આ ગુજરાતીને (નરેન્દ્ર ને) એકલો પાડી દો અને ખતમ કરો.
આપણે સૌ ગુજરાતીઓ (ગુજરાતીઓ એટલે સૌ કોઈ જેઓ ગુજરાતને અને દેશને ચાહે છે) એક થઈ નવા અભિમન્યુ, નવા દયાનંદ, નવા વિવેકાનંદ, નવા સરદાર અને નવા મહાત્મા ગાંધીરુપ આપણા સ્વપ્નના ગુજરાતના મુખ્ય મંત્રીને રાક્ષસોથી બચાવીએ.
ગુજરાતીઓની ઓળખઃ
૧૯૪૭ અને પછી વિદેશમાં;- ઓહ તમે ગાંધીના ઈન્ડીયામાંથી આવો છો?
૧૯૪૭ અને પછી દેશમાં;- ઓહ તમે ગાંધીના ગુજરાતમાં થી આવો છો?
૧૯૭૩ અને પછી દેશમાં;- ઓહ તમે મોરારજી દેસાઈના ગુજરાતમાંથી આવો છો?
૨૦૦૫ અને પછી દેશ અને વિદેશમાં;- ઓહ તમે નરેન્દ્ર મોદીના ગુજરાતમાં થી આવો છો? આવો આવો… કેમ છો?
શિરીષ મોહનલાલ દવે
Unconquerable Ayodhya, the kingdom of Kosal- IBTL Blog
Courtsey: IBTL
Unconquerable Ayodhya, the kingdom of Kosal
By: Bharat Itihaas
The description of Ayodhya in Ramayan is beautifully tendered into verse by Mr. Griffiths, who was the Principal of the Banaras College in the late 19th century. He writes, “Her ample streets were nobly planned and streams of water flowed to keep the fragrant blossoms fresh, that strewed her royal road. There many a princely palace stood in line on level ground. Her temple and triumphal arc and rampart banner crowned. There golden turrets rose on high above the waving green of mango groves and blooming trees and flowery knots between. On battlement and gilded spire, the pennon streamed in state, and warders with the ready bow kept watch at every gate.”
The kingdom of Kosal was ruled by King Dashrath who is believed to be 56th descendents from Manu. His 3 wives Kaushalya, Sumitra and Kaikeyi lived intheir respective palaces. Shri Ram was born at the Kaushalya’s temple, which is now termed as the Ram-janmbhoomi.
In the Brahmaand Puraan, Ayodhya is described as holiest of the 6 holy cities. Maharshi Vyaas refers to the story of Ram in the Vanopakhyaan of Mahabharat. Thus the city of Ayodhya and Shri Ram have been held in veneration by the residents of this land for centuries. Almost 200 years after Alexandar, during Mauryan rule, when Buddhism was flourishing, came the Greek King Minander. He embraced Buddhism and pretended to be a monk. He invaded Ayodhya and destroyed the temple on the Janmsthaan site. Soon he was defeated and killed in the battle by Raja Dhyumatsen of the Shrung Vansh, and Ayodhya was liberated.
The janmsthaan temple was reconstructed by King Vikramaditya. History knows of 6 different Vikramadityas. Historians have different opinions of which of them constructed the temple. Some say it was Vikramaditya of Ujjain who defeated the Shakas in 56 BC and after whom the Vikram Samvat is named. Others attribute the re-construction to Skandgupt who also called himself Vikramaditya and built the temple in late 5th Century AD. However, it is generally accepted as P Carnegie mentions in his Historical Sketch of Faizabad that Vikramaditya’s main clue in tracing the ancient city where the river Saryu and the shrine still known as Nageshwar Nath, which is dedicated to Lord Shiva. It is also generally accepted that Vikramaditya constructed about 360 temples in and around Ayodhya. The tradition of veneration to Shri Ram has continued in the Hindu society in one form or another. The earliest known inscription to testify this fact is the Nasik cave inscription during the Satvahan dynasty. The celebrated Sanskrit dramatician Bhaas identifies Shri Ram with his Archanavataar.
Evolution of the tradition of worship of Shri Ram as an incarnation of Vishnu is evident in the early Rama-shrine inscriptions. The 4th century inscriptions at Ramtek (Madhya Pradesh), the 423 AD inscription at Kandhar (Afghanistan), the Chalukya inscriptions in 533 AD at Badami, the Mamallapuram inscriptions in the 8th century AD, Amba Maata temple near Jodhpur in 11th century AD, Ram temple at Mukundpur (Rewa, MP) in 1145 AD, Hansi inscriptions in 1168 AD, Rajiv Lochan Temple at Rajim in Raipur (Chhatisgarh) are some of them.
In 12th century, at least 5 temples existed in Ayodhya. They were, Guptahari at Gopratar-ghaat, Chadrahari at Swarga dwaar Ghaat, Vishnu hari at Chkrateerth Ghaat, Dharmahari at Swarga-dwaar Ghaat, and Vishnu temple, on what is known as the Janmbhoomi site.
Mehmood Gaznabi looted and destroyed the temple of Somnath and went back. His nephew Salar Masood advanced in the direction of Ayodhya. On 14th June 1033, Masood reached Behraich, 40 km from Ayodhya. The people united under the leadership of Raja Sohail Dev. Sohail Dev’s army attacked Masood, defeated his army and killed Masoon himself. Abdul Rahman Chishti writes in the biography of Masood, titled, “Meerat-e-Masoodi”.
“.. maut ka saamana hai, firaaq soori nazdeek hai, hinduon ne jamaav kiya hai, inka lashkar beintahaa hai, sudoor nepal se pahaadon ke neeche ghaghara tak fauz mukhalik ka padaav hai. Masood ki maut ke baad ajmer se Muzaffar Khan turant aaya par wah bhi maar diya gaya .. Arab Iraan ke har ghar ka chirag bujha hai ..”
(It is trial with death, but the destination is near. Hindus have deployed armies in huge number from faraway Nepal’s mountains to the basin of Ghaghra river, there armies stand. After the death of Masood, Muzaffar Khan came from Ajmer but he too was killed. Every house of Arab and Iran has lost a son in this battle.)
to be continued : Ramrajya to Mughal kingdom to Secular rule, the tradition of Ram worship…
Vicharak1's Weblog 